مقدمه:
هنگامی که از مراکز مذهبی سخن می گوییم ذهن ما توجه به مقابر و زیارتگاه ها و مساجد می شود صحیح هم این است تقریباً در هر مرحله از مناطق شهری یا روستایی یک مسجد در بسیاری از روستاها تکیه و سقاخانه ها وجود دارد. عمده ترین دلیل این موضوع آن است که شیعیان ایران توجه و اراده خاصی به ائمه اطهار و فرزندان ایشان داشته و دارند، تکیه و مساجد شهرها و روستا بیشترین آثار بر جای مانده از معماری دوران اسلامی هستند و به دلیل توجه مردم و تقدسی این بناها از آسیب های جوی در امان ماند. و هر بار مردم مشتاقانه برای مرمت و بازسازی آن می کوشند مساجد از اماکن مذهبی هستند که تاریخ آغاز بنای آنها را مربوط به پذیرش تشیع و عمومی شدن آن در بین ایرانیان اولین مسجد در زمان پیامبر اکرم(ص) در شهر مدینه و به دست انصار ساخته شد.
این مسجد به شکل مربع و مصالح آن از خشت و سنگ لاشه بود حتی سربنای آن و ستون های آن از درخت نخل بود.
مسجد جامع بابل
مسجد جامع بابل: مسجد اولین پدیده معماری اسلامی که با ظهور اسلام ظهور یافته بودند مساجد هستند برای ادای فریضه واجب نماز که انجام آن به طور گروهی و اجتماعی توجه شده است. این مسجد را ابتدا مازیار بن قارن در سال 1023 هـ. ق بنا کرد و در دروه صفویان این مسجد نوسازی شد و در دوران فتحعلی شاه بر اثر زلزله خراب شد و به فرمان این پادشاه در سال1225 هـ. ق به مباشرت میرزا محمد شفیع صدراعظم توسط میرمحمد حسین متولی آن دوباره بنا شد.
مشخصات معماری
