حیوانات شب بیدار

زندگی در تاریکی

 حیوانات شب زی اغلب چشم ها و گوش های بزرگتری دارند که به کمک آنها راه خود را در تاریکی پیدا می کنند. قورباغه ها و وزغها باید در هوای خنک باشند تا پوستشان خشک نشود. آنها در هنگام روز از نور آفتاب دوری می کنند و در شب بسیار فعال می شوند.

تارسیه ها (جانوران شب زی وحشی که شبیه میمون هستند، جزو کوچکترین پریمات های جهنده در دنیا می باشند. این حیوانات فقط درچند جزیره آسیای جنوب شرقی، ازجمله فیلیپین، یافت میشوند.) چشمان درشتی دارند که به کمک آنها می توانند در تاریکی به خوبی ببینند.

روباه های فانک (روباهی کوچک و حنایی رنگ که بومی عربستان و آفریقای شمالی می باشند.) گوش های بزرگی دارند و می توانند به خوبی بشنوند.

جنگل در شب

 حتی در جنگل آمریکای جنوبی، بسیاری از حیوانات شب از خواب بیدار می شوند. وقتی میمون های عربده کش یکدیگر را صدا می زنند، صدای آنها تا فاصله ی 5 کیلومتری شندیده می شود. سر و صدای آنها موقع طلوع و غروب خورشید بسیار زیاد است، و آنها با نعره های بلند خود همدیگر را از محلشان آگاه می کنند.

میمون جغدی، یا دوروکولی، بین درختان جست و خیز می کند و به دنبال حشرات و میوه برای خوردن می گردد.

شیفت های کاری

 حیوانات شب زی که شب هنگام از لانه ی خود خارج می شوند، از تمام موجوداتی که در طول روز فعال هستند، دوری می کنند. این بدین معناست که آنها یکدیگر را شکار نمی کنند، یا برای خوردن غذا با یکدیگر رقابت نمی کنند. بدین ترتیب، همه حیوانات می توانند با دوری از یکدیگر از همان درختان تغذیه کنند.

زندگی بیابانی

 صحرای آمریکای شمالی در طول روز بسیار گرم است، بنابراین بیشتر حیوانات در شب از لانه های خود خارج می شوند. آنها روز ها را در لانه ها یا سوراخ های زیر زمینی خنک سپری می کنند، یا زیر سایه می خوابند. پوست گوشت های آنها نازک است، در نتیجه رگ های خونی به سطح پوست نزدیک ترند. این ویژگی به خنک ماندن موجودات کمک می کند.

بمب های گندزا

 گند راسو ها از شیوه خارق العاده برای دفاع از خود در برابر حمله دشمن استفاده می کنند. آنها از زیر دمشان مایعی بد بو را به بیرون می پاشند. این مایع تنفس دشمن را دشوار می کند و راسو فرصت فرار می یابد.

نام و ویژگی های چند حیوان که در صحرا ها و بیابان ها زندگی می کنند:

1- جغد کوچک : پرنده ای کوچک که طول آن 20 سانتی متر است. این نوع جغد در اروپا، آسیای مرکزی و شمال آفریقا یافت می شوند.

2- گند راسو: جانور گوشتخوار که بومی آمریکای شمالی است، و به آن «اسکانک» هم می گویند.

3- مرغ پشه خوار: به این پرنده «شاهین شب» نیز می گویند.

4- کایوت: جانوری از خانواده ی سگ ها که بومی دشت های آمریکای شمالی است و هم اندازه گرگی کوچک می باشند.

5- موش جهنده : جانور پادراز و جونده که بومی بیابان های جنوب غربی ایالات متحده و مکزیک می باشد.

6- بچه روباه : چون جثه این روباه کوچک است، به آن بچه روباه می گویند. این جانور دارای اندامی لاغر، پاهای بلند و باریک، پوزه باریک و دمی پشمالو و بلنداست. پوشش بدن این جانور در طول سال به دو رنگ متفاوت می باشد؛ در تابستان به رنگ قهوا ای روشن و در زمستان خاکستری مایل به نقره ای است.

سگ های وحشی

 گرگها، شغال ها و دینگو ها (سگ وحشی استرالیایی که گوش های کوتاه و دم پر مو و جارو مانند دارند.) همگی جزو سگ های وحشی هستند. آنها حس بینایی عالی و حس بویایی خوبی دارند. این حواس به آنها کمک می کند طعمه خود را تعقیب کنند و همچنین می توانند به عنوان یک گله در کنار هم بمانند. زوزه های عجیب و غریب گرگ ها در زیر نور ماه معروف است. این زوزه ها به سایر اعضای گله می گوید که کجا هستند و به حفظ ارتباطشان با یکدیگر کمک می کند. آنها از دم و صورتشان نیز برای برقراری ارتباط با یکدیگر استفاده می کنند و به صورت گله ای به شکار می روند.

 شراکت در غذا، شغال ها و کفتار ها هم لاشخورند و هم شکارچی. آنها هم خودشان شکار می کنند و هم شیرها را دنبال می کنند تا شکار آنها را بدزدند، یا باقی مانده آن را بخورند. کفتار ها شبیه سگ هستند، اما جزو سگ های وحشی نمی باشند.

سگ های زوزه کش

 دینگوها همانند گرگ ها برای برقراری ارتباط با یکریگر زوزه می کشند. آنها به تنهایی پستانداران کوچک را شکار می کنند، اما برای شکار طعمه بزرگتر به سایر دینگوها می پیوندند.

شکارچی های قوی

 گرگ ها برای شکار ساخته شده اند. پاهای بلند و قوی شان به آنها کمک می کند تا مسافت زیادی را بدوند. آنها معدا های بزرگی دارند، بنابراین می توانند در یک وعده مقدار زیادی غذا بخورند. آنها پس از یک شکار موفقیت آمیز شکمی از عزا در می آورند، و حتی 9 کیلو گرم گوشت را در یک وعده می خورند.

بیشه زارها در هنگام شب

 شب هنگام در بیشه زارهای اروپای شمالی، همه موجودات به خواب نمی روند. خارپشت ها جست و جو برای غذا را آغاز می کنند. روباه ها شکارچیان زرنگی هستند. آنها به دقت به صدا طعمه گوش می دهند و سپس یواشکی بر روی آنها می پرند. آنها می توانند گوش هایشان را در جهت صدا حرکت دهند، و حتی صدای حیوانات کوچکی را بشنوند که در زیر زمین به کندن مشغولند.

هنگام گرگ و میش هوا

 آهو در قسمت های بدون درخت جنگل منتظر رسیدن شب می ماند. او موجودی خجالتی است و در اواخر شب و اوایل صبح بیشترین فعالیت را دارد.

خوردن کرم ها

 گورکن ها روز ها در یک لانه زیر زمینی می خوابند و در هنگام شب در میان برگ های پوسیده در سطح خاک جنگل به دنبال غذاهایی مانند کرم خاکی، حشره و حلزون می گردند.

پنهان شدن در روز

 شب پره ها به خاطر در امان ماندن از دست پرندگان شکارچی در هنگام شب پرواز می کنند. بال های رنگارنگ آنها در حین استراحت در روز با رنگ پوست درخت یا برگ ها تلفیق و با آنها یکدست می شود.

 

 

 پرندگان شب زی

 جغدها شکارچیانی هستند که طعمه خود را در شب بدست می آورند. آنها به کوچک ترین صدا و خش خش پستانداران کوچکی که در زمین به دنبال غذا می گردند، گوش می دهند. جغد ها به محض یافتن طعمه در هوا شیرجه می روند و آن را می گیرند. آنها با چنگال های تیزی که بر روی پاهایشان وجود دارد، طعمه ی خود را به چنگ می آورند، و با منقار های تیزشان گوشت آن را تکه تکه می کنند و می خورند.

 

 

 

شکارچیان خاموش

 پرهای بال بسیاری از جغد ها دارای لبه های کرک دار نرمی است. این پرهای مخصوص به جغد ها کمک می کند تا بی سر و صدا پرواز کنند، و بدون اینکه صدایی از آن ها شنیده شود، طعمه را به چنگ آورند. آنها می توانند در سکوت با دقت صدای طعمه را بشنوند.

گوش های بزرگ

 جغدهای گوش دراز، شکار در دشت و صحرا را دوست دارند. در آنها هم مثل اکثر جغدها، سوراخ یکی از گوش ها اندکی بالاتر از دیگری است. این ویژگی به آنها کمک می کند تا دقیقا متوجه شوند صدا از کجا می آید، بنابراین، می توانند به سمت طعمه هجوم ببرند. این حیوانات روزها بر روی درختان استراحت می کنند.

 پرنده ی آرام

 جغد سینه خال صورتی صاف به شکل قلب و چشمانی درشت دارد. حس شنوایی او عالی است و از گوش های خود برای پیدا کردن جوندگان استفاده می کند. این پرنده به محض پیدا کردن طعمه ی خود آرام و بدون صدا نزدیک سطح زمین پرواز کرده و طعمه ی خود را شکار می کند.

دریاهای مهتابی

 حتی در اعماق تاریک دریاها نیز روز و شب اهمیت دارد. برخی از ماهی ها روزها را در آب های عمیق و آرام می گذرانند، اما در شب برای خوردن غذا به سطح آب می آیند. سایر ناهی ها در طول روز نزدیک سطح آب دریا شنا می کنند و در شب به قسمت های عمیق تر آب باز می گردند. ماهی ها چه به سطح آب بیایند و چه به اعماق دریا بروند، همیشه باید بالاتر از سایر ماهی هایی شنا کنند که قصد خوردنشان را دارند.

 

 چتر دریایی (نوعی آبزی که بدنش از ماده ژله مانندی درست شده و در آب شناور است. به این جانوران، «عروس دریایی» نیز می گویند.) در سفر شبانه اش به سطح آب، ماهی های کوچک را تعقیب می کند. اگر یک ماهی با شاخک های نیش دار چتر دریایی تماس پیدا کند، فلج شده و خورده خواهد شد.