لمور دم حلقه ای:
گرده های گیاه به دستها و پوزه لمور دم حلقه ای می چسبند و در منطقه پخش می شوند. این هم سوغاتی لمور برای گیاهان بومی منطقه خودش است! (ماداگاسکار)
مارمولک:
در جزیره هایی که گرده افشان های متداول زیادی وجود ندارند و از طرفی، شکارچیان کمی هم حضور دارند، مارمولک هایی که معمولا حشره خوار هستند، وظیفه گردهافشانی را برعهده می گیرند. (موریس)
پرنده چشم سفید ژاپنی:
این پرنده چشم سفید ژاپنی که بومی هاوایی هم نیست، در هاوایی مشغول نوشیدن شهد گل هاها آیاکامانو است. در برخی موارد این پرنده ها کاملاً از گرده های گل اجتناب می کنند و در واقع هیچ فایدهای برای گل ندارند. (هاوایی)
خفاش:
می‌توان گفت که همه بزرگ‌خفاش‌ها اندام بزرگتری نسبت به کوچک‌خفاش‌ها دارند. تفاوت اصلی میان این دو دسته خفاش عبارت است از:
روش کوچک‌خفاش برای راهیابی، پژواک‌یابی است درحالی که در بزرگ‌خفاش به جز گونه Rousettus و هم خانواده‌هایش بقیه چنین توانی ندارند.
کوچک‌خفاش در انگشت دوم پای پیشین خود ناخن ندارند.
انتهای گوش کوچک‌خفاش مانند یک حلقه بسته نمی‌شود و لبه‌ها در پایه گوش از هم جدایند.
بدن کوچک‌خفاش دارای کُرک نیست و برخی از آن‌ها برهنه‌اند.
بزرگ‌خفاش از میوه، شهد یا گرده تغذیه می‌کند در حالی که خوراک بیشتر کوچک‌خفاش‌ها حشره است برخی از آن‌ها هم ماهی، قورباغه، پستانداران کوچک، خون دیگر حیوانات و گاهی گرده و شهد می‌خورند. بزرگ‌خفاش بینایی خوب و پیشرفته‌ای دارد اما کوچک‌خفاش برای شکار و راهیابی تنها بر پژواک یابی خود تکیه می‌کند.
از دیدگاه تبارشناسی رابطه میان دسته‌های گوناگون خفاش‌ها همواره مورد بحث بوده‌است. دسته بندی سنتی این جانور به دو دسته کوچک‌خفاش و بزرگ‌خفاش نشان می‌دهد که این دو دسته مدتی طولانی است که از هم جدا شده‌اند و نسب مشترک ولی دوردست آن‌ها به پستانداری می‌رسد که توان پرواز داشته‌است. این حدس‌ها نشان می‌دهد که پستانداران تنها یک بار توان پرواز برایشان بوجود آمده‌است. بررسی‌های زیستی و مولکولی نشان می‌دهد که بیشتر خفاش‌ها دارای یک تبار یا خانواده بوده‌اند.
